Recenzja Płyty “Solitude in Madness” – zespołu Vader

Weterani death metalu powracają i nie biorą jeńców. Najnowszy album ekipy pod wodzą Petera to 29 i pół minuty ekstremy. Krótko? Możecie mi wierzyć na słowo: ta potrawa to „samo gęste”. Prędkość, technika, szaleńcze harmonie, solówki z wajchą – to składniki, do których przyzwyczaił nas Vader. Receptura jeszcze elementami Slayera, ale doprowadzona do własnego rozpoznawalnego stylu. Sam Peter w rozmowie z naszym portalem przyznawał, że zespół na swój sposób wraca na tym krążku do korzeni i czasów „Black to the blind” czy „De Profundis”. Cieszy mnie to niezmiernie, bo właśnie „Black…” jest dla moim ulubionym albumem grupy.

Wśród ciekawostek, które warto odnotować i które można przegapić ze względu na tempo kawałków, są eksperymenty Petera z wokalem. Do czasu gdy zdementował to w wywiadzie dla nas byłem przekonany, że zaprosił na sesję nagraniową kogoś w gości. Tymczasem te wszystkie różne barwy to cały czas Generał, który po prostu chciał poszukać nowych środków wyrazu.

Inną ciekawostką jest umieszczony w środku albumu cover. Vader sięgnął po bardzo agresywną już w oryginalnej wersji piosenkę „Dancing in the slaughterhouse” z „Infernal Connection” Acid Drinkers. Dało się to nagrać jeszcze ostrzej? No spoilers! Sprawdźcie sami.

Nie jestem znawcą death metalu, nigdy nie byłem specjalnym fanem tego gatunku. Jednak „Solitude in Madness” Vadera pozwala mi zarówno zrozumieć emocje, o które w nim chodzi, jak i szaleńczą formę. Polecam, także tym, którzy do tej pory nie zapuszczali się na takie wody.

Recenzja Błażej Grygiel.

Płyta Premierę ma 1 Maja

Tracklista:

01. Shock And Awe
02. Into Oblivion
03. Despair
04. Incineration Of The Gods
05. Sanctification Denied
06. And Satan Wept
07. Emptiness
08. Final Declaration
09. Dancing In The Slaughterhouse
10. Stigma Of Divinity
11. Bones