Smash Into Pieces, to obecnie jeden z najszybciej rozwijających się skandynawskich zespołów na scenie, i słusznie. Szwedzi zgromadzili ogromną liczbę obserwujących i oszałamiające 140 milionów odsłuchań na Spotify i 60 milionów wyświetleń na YouTube.
Zespół wydaje swój szósty krążek w tym miesiącu pt. “A New Horizon”, będący w dużej korelacji z zeszłorocznym albumem „Arcadia”. W płytach słychać pokrewne dźwięki. „Nowy Horyzont” stroni klimatem poprzednika, co objawia się praktycznie w każdym aspekcie płyty, w: tekstach, partiach instrumentalnych, teledyskach. Wydawnictwo zawiera 11 utworów. Wiele z nich brzmi bardzo podobnie. Z drugiej strony, nie można powiedzieć, że muzyka jest słaba. Dla entuzjastów terenów nowoczesnej fali rocka, to idealny album. Jednym z głównych istotnych elementów formacji jest jej oprawa wizualna, wzorowana na futurystycznym sci fi. Wizerunek jaki udało im się zbudować jest niezwykle imponujący. W kwestii technicznej: wokal Chrisa Adama Hedmana zachwyca momentami brzmiąc jak Matt Walst z Three Days Grace, ostre riffy w połączeniu z elektroniką tworzą ciekawy, acz lekko przewidywalny styl. Niektóre zabiegi instrumentalne dają naprawdę ciekawe efekty, jak zastosowanie Vocodera w „My Shadow”, ale na krążku brakuje jednak nowości, rewolucji, a całość zlepia się w jeden format dźwięku.
Jeżeli lubicie grunty pop-rockowej elektroniki zmieszanej z metalem, ten album jest dla was drodzy słuchacze. Szukając różnorodności, trochę się zawiedziecie. „A New Horizon” naprawdę może przyciągnąć kilka osób i nie wykluczone, że muzycy Smash Into Pieces znajdą swoje trwałe miejsce na rynku muzycznym. Summa summarum, to przeciętny materiał, mający swoje chwile. Żeby kochać ich najnowszy krążek, musisz kochać stylistykę, jaką on niesie. Nie warto nazywać go słabym. Jeżeli uwielbiasz ten grunt muzyczny, warto się z nim spotkać.
Recenzja : Kamil Kołacz
