“Wojna, która zakończy wszelkie wojny” – tak współcześni zwykli nazywać I Wojnę Światową. Naprawdę wierzyli, że pośród okopów, zwojów drutu kolczastego i chmur gazów ogrom okrucieństwa osiągnął apogeum, a ludzkość dotknięta taką tragedią się opamięta… Dziś jednak nad tym tytułem unosi się echem szyderczy chichot historii, bo wojna która miała zakończyć wszystkie wojny, stała prologiem do nowego rozdziału konfliktów zbrojnych.
“Wojna, która zakończy wszelkie wojny” pobudzając wyobraźnię twórców sztuki wszelakiej, pobudziła także wyobraźnię muzycznych ekspertów od militariów, czyli Szwedów z zespołu Sabaton – taki właśnie tytuł obrali na swoje najnowsze wydawnictwo.
Wokół twórczości zespołu narosła żartobliwa otoczka “nauczycieli historii przez heavy metal”, którą w pewien sposób potwierdza wstęp do płyty i pierwszego utworu, “Sarajevo“, odczytywany beznamiętnym kobiecym głosem, jak narracja filmu dokumentalnego albo nagrany przewodnik po muzeum. Następny “Stormtroopers” to już dramatyczny zdarty wokal, perkusja pracująca na podwójnej centralce, chóralne refreny i epicki most prowadzący do wycinającej solówki – muzyczny opis szarży na pozycje wroga, ale też zapowiedź i podsumowanie warstwy muzycznej całej płyty. Sabaton zmienia tematykę kolejnych płyt, ale muzyka zawarta na krążkach jest wierna ustalonej stylistyce – patos uniesiony pod sufit, zestawiony z galopującym heavy metalem, choć w “Soldier of Heaven” zaskakują echem synthowej muzyki lat 80-tych, a “Dreadnought” brzmi dokładnie jak prujący morskie fale tytułowy monstrualny krążownik. Odskocznią od patetycznego militarystycznego nastroju – lirycznie i muzycznie – jest utwór “Christmas Truth” o fantastycznym wydarzeniu, jakim był niemożliwy rozejm ponad okopami w dniu Bożego Narodzenia 1914 roku.
Tak jak na pozostałych płytach Szwedów, wskazane jest słuchanie płyty z lekturą tekstów, dzięki czemu znacznie poszerzymy swoją wiedzę o jednym z najkrwawszych konfliktów w historii ludzkości – utwory wypełnione są nazwami geograficznymi i nawiązaniem do wydarzeń.
Świetnym pomysłem dramaturgicznym jest otoczenie albumu klamrami tematycznymi, czytanymi tym samym „dokumentalnym” tonem: otwarcie w postaci utworu “Sarajevo” – czyli tam gdzie “wszystko się zaczęło” od zamachu na arcyksięcia Franciszka Ferdynanda, zaś zakończenie płyty stanowi utwór “Versailles” o pokojowych pertraktacjach i powtarzanym tytułem całej płyty, który staje się retorycznym pytaniem…
Dawid Qstosz Odija
