Kevin Morby opublikował nowy singiel “Rock Bottom”, który pochodzi z nadchodzącego albumu „This Is A Photograph”, który ukaże się 13 maja nakładem Dead Oceans. Morby napisał dużą część tego albumu w Memphis. Po tym, jak jego ojciec stracił zdrowie, zamieszkał w hotelu Peabody i spędzał całe dnie na składaniu hołdu i oddawaniu pokłonu marzycielom, których podziwiał; na brzegu rzeki Missisipi, gdzie Jeff Buckley zakończył swoją karierę; w dzielnicy, w której Jay Reatard spędził swój ostatni dzień; pod namiotem Stax i w Graceland. Zjawy, które wypełniały dni Morby’ego, są obecne na płycie; widoczne w pokręconym rockandrollowym rave-upie “Rock Bottom” (“All of my life, oh to be anything but in the rock bottom”). W utworze na basie gra Sam Cohen (który również wyprodukował płytę), wokale wspiera Cassandra Jenkins, a Tim Heidecker i Alia Shawkat udzielają się jako wokaliści. Towarzyszący utworowi teledysk, wyreżyserowany przez częstego współpracownika z Kansas City, Johnny’ego Eastlunda, jest uroczy i komediowy. Występują w nim Morby, Heidceker i artystka Ariel Kellogg.
“Często mijałem mural Jamesa Lee Lindsey’a Jr. na Main Street (w Memphis), który doprowadził mnie do króliczej nory i zacząłem wracać do jego twórczości, oglądając film dokumentalny z 2009 r., nakręcony podczas jego ostatnich dni, „Better Than Something”. Byłem pod wrażeniem tego, jak podobna jest jego historia do historii wielu innych amerykańskich ikon, które wyprzedzały swoje czasy i zbyt szybko weszły na szczyt, nieuchronnie się wypalając. Przeczytałem, że jego pseudonim sceniczny, Jay Reatard, był odznaką honoru po latach bycia prześladowanym w szkole podstawowej – być może dlatego na okładce jego przełomowego albumu „Blood Visions” jest on pokryty krwią, co jest ukłonem w stronę postaci Sissy Spacek z filmu „Carrie”. Z tego powodu zdecydowałem się rozpocząć piosenkę od powtórzenia “they’re all gonna laugh at you!”. Podczas pracy w studio wskazałem na ostatni album Reatarda, „Grown Up, Fucked Up”, jako punkt odniesienia do tego, co chciałem osiągnąć dźwiękowo.
Reżyser Johnny Eastlund i ja zdecydowaliśmy, że chcemy nakręcić western o lodach, więc zaprosiłem do współpracy jedną z moich instagramowych idolek od nunchaku, Ariel Kellog, by pomogła mi w walce ze złym sędzią talent show, granym przez Tima Heideckera, który drwi z uczestników konkursu, a zwłaszcza z małej dziewczynki w kostiumie trzmiela. W teledysku występuje również komik Caleb Heron, mój kolega z zespołu Cyrus Gengras, Azniv Korkejian (aka Bedouine), Jess Wolfe (który jest 1/2 Luciusa) i inni” – mówi Morby.
Historia albumu rozpoczęła się w styczniu 2020 r., gdy Kevin w zamyśleniu przeglądał pudełko ze starymi rodzinnymi fotografiami w piwnicy swojego domu z dzieciństwa w Kansas City. Zaledwie kilka godzin wcześniej, podczas rodzinnego obiadu, jego ojciec zasłabł na jego oczach i musiał zostać odwieziony do szpitala. Tej nocy Morby nadal odczuwał lęk, który tkwił w nim głęboko. Patrzył na zdjęcia, aż jedno z nich rzuciło mu się w oczy: jego ojciec jako młody mężczyzna, dumny, silny i pełen wiary w siebie, pozujący na trawniku bez koszuli. “Na zdjęciu wygląda młodo i pewnie, wypina pierś do kamery, jakby szukał okazji do walki” – wyjaśnia Morby. “Nie umknęło mojej uwadze, że to ta sama klatka piersiowa, którą kilka godzin wcześniej widziałem, a do której lekarz przykładał stetoskop, gdy leżał na podłodze w kuchni w domu mojej siostry”. Podczas gdy jego ojciec odzyskiwał siły, Morby rozmyślał nad tymi pomysłami. Następnie udał się do Memphis. Zamieszkał w hotelu Peabody i całe dnie spędzał na składaniu hołdu i pokłonów marzycielom, których podziwiał; chodził nad brzeg rzeki Missisipi, do miejsca, w którym Jeff Buckley zakończył swoją karierę. Spacerował po okolicy, w której ostatni dzień życia spędził Jay Reatard, a następnie przejeżdżał obok znaku Stax, aby na chwilę poprawić sobie nastrój. Następnie przejeżdżał obok Graceland, po czym przemierzał Highway 61, pozwalając duchom wołać do niego i kształtować własne marzenia. Wieczorem wracał do swojego pokoju i dokumentował swoje pomysły na prowizorycznym sprzęcie do nagrywania, mając do dyspozycji tylko gitarę i mikrofon. Piosenki, z natury elegijne, odzwierciedlające wszystko, co widział, wylewały się z niego w sposób naturalny.
Za produkcję krążka ponownie odpowiedzialny jest Sam Cohen (który wcześniej wyprodukował „Singing Saw” i „Oh My God”). Wraz z perkusistą Nickiem Kinsey’em rozpoczęli pracę w nowojorskim studiu Cohena, które wciąż było w budowie, pracując nad piosenkami powoli, ponieważ podróż, jaką było nagrywanie, odpowiadała procesowi “start-stop” samego roku 2021. Z czasem obsada zaczęła się uzupełniać. Oliver Hill, były pianista koncertowy, jego matka Meg i siostra Charlotte zapewnili smyczki. Do sesji dołączyli rodacy z trasy Cochemea Gastelum (saksofon), Jared Samuel (organy) i Alecia Chakour (wokal, tamburyn), a także Eric Johnson (banjo). Nowi współpracownicy, tacy jak perkusista Josh Jaeger (perkusja, instrumenty perkusyjne), Brandee Younger (harfa), Makaya McCraven (perkusja), Cassandra Jenkins (wokal), a nawet Tim Heidecker i Alia Shawkat, wzbogacili rozwijający się obraz. W końcu ostatnie sesje odbyły się w Memphis w Sam Philip’s Recording Co., kierowanej przez syna Jerry’ego Philipsa, która kontynuuje dziedzictwo oryginalnego studia Sun Records.
Oto lista utworów „This Is A Photograph”:
1. Intro
2. This Is A Photograph
3. A Random Act Of Kindness
4. Bittersweet, TN
5. Disappearing
6. A Coat Of Butterflies
7. Rock Bottom
8. Forever Inside A Picture
9. Five Easy Pieces
10. Stop Before I Cry
11. It’s Over
12. Goodbye To Good Times