25 listopada 2022 ukazała się piąta studyjna długogrająca płyta zespołu Sorry Boys, nazywa się “Renesans” Pełna paradoksów, poetycka i przebojowa płyta jest zupełnie nowym muzycznym rozdziałem w historii zespołu.
“Mapy Gwiazd” to singiel otwierający erę “Renesansu”, wprowadza nas do świata Starry – alter ego Beli Komoszyńskiej. Wokalistka mam wrażenie zamiast tłumaczyć czym jest ten album po prostu chce go w przystępnej formie przedstawić słuchaczowi swoją wrażliwością.
Teksty napisała sama Bela Komoszyńska. Wszystkie są w języku polskim.
Utwory skomponowali członkowie Sorry Boys: Tomasz Dąbrowski, Bela Komoszyńska i Piotr Blak. Współkompozytorem jednego z utworów i współautorem jednego z tekstów jest Miuosh.
Za produkcję muzyczną albumu odpowiada wieloletni producent zespołu – Marek Dziedzic oraz Kuba Galiński, Jan Biedziak i Sorry Boys.
Recenzja
Utwory otwierające płytę to bardzo dobrze produkcyjnie wysmakowane dream popowe, miejscami indie rockowe, świeże numery, które warstwami brzmień mogą zachwycić myślę i to młodsze pokolenie i nieco starsze. Utwór „Renesans” mógłbym porównać do brzmienia zespołu MGMT. Mam wrażenie, że słyszałem już podobne brzmienia w kawałkach światowego popu. Natomiast na pewno czuć unikalność, w którą zasysa nas wokalistka. Do świata Renesansu, odrodzenia w inny sposób, tak jak to możliwe, że robi to teraz zespół Sorry Boys.
Kolejna piosneka „Na Na Na„ jest przyjemną dla ucha kompozycją z wieloma akcentami charakterystycznymi dla syntezatorów i wykorzystywanymi samplami czy pętlami z komputera. Nieco infantylne refreny jednak bronią się całym aranżem. A piosenkę można by puszczać w dyskotekach domowych i tych o charakterze klubowym. Jest ona lekka i to duża jej zaleta.
„Petrykora” to utwór o zabarwieniu romantycznym. Dotyczy relacji, która może mieć w jej obrębie lęki i obawy. Charakterystyczne partie gitary można łatwo zapamiętać. Są to powtarzające się motywy przeplatane z wokalem Beli Komoszyńskiej. Różnorodne efekty i melodie stwarzają poczucie jakby ten kawałek był grany w radiu parę lat.
„Fudżi” to utwór nieco ambientowy, dużo zmodulowanych klawiszy, gitarowego wah-wah to komponenty aranżacji. Motywy gitarowe uważam są tu podobne do płyty Coldplay – Adventure of a Lifetime.
Kolejny utwór „Jakby nigdy nic” w moim odczuciu jest najsłabszy z całej płyty. Warstwa brzmień to trapowe rytmy podążające z duchem czasu i mainstremu. Końcówka nieco psychodeliczna, podobna to wielu utworów dark popowych.
Przedostatnie dwa utwory z płyty: „Na Spalonym Moście” oraz „Mapy Gwiazd” są moimi faworytami. Dużo gitar, świetne bębny i wstawki melodyjne czynią te utwory bardzo wpadające w ucho. Poruszają coś w człowieku słuchając ich. Szczególnie teledyski są owiane pewną symboliką, którą zamierzenie myślę zespół chciał nią uraczyć słuchacza.
Ostatni utwór „Wenus” jakby idyllicznie co słychać w wersie „Na drugą stronę tęczy” pcha utwór, ale gdzieś bardzo nostalgicznie. Głos wokalistki na płycie Renesans, porównałbym czasem do fraz śpiewanych prze Mele Koteluk. Nie spodziewałem się po nieco oschłych zwrotkach tak ciepłych refrenów, które są zbudowane już jakby śmielej i klarowniej,
Ostatni utwór z płyty to „Moje Kochanie”. Jest tam dużo aranżacyjnych akustycznych brzmień a banjo lub mandoliny tworzą ciekawy obraz całości utworu. Jest pogodny i to chyba tyle. Czegoś jakby mi zabrakło mimo, że aranżacyjnie jest obszernie zakrojony.
Cała płyta widać, że jest odrodzeniem brzmienia zespołu. Na pewno muzycy ewoluowali po poprzednich albumach i mają nową wizję muzyki, z którą konsekwentnie chcą się pokazywać światu. Bela Komoszyńska bezapelacyjnie jest zjawiskowa. Jest także ważnym członem zespołu, który jest taką mapą, ale w tym przypadku nowych osiągnięć i sukcesów. Daje płycie ocenę 8/10 i zapraszam do zapętlania bo każdy znajdzie dla siebie coś. Szczególnie fantazyjny spokój i marzycielskie przestrzenie.
Recenzja: Piotr Siedlecki