Irlandzka legenda blues-rocka, Eamonn McCormack, wydał nowy singiel i lyric video, a Living Hell okazało się tak złowrogie, że gdyby było to cierpiące stworzenie, krwawiłoby na czarno. Mając do czynienia z kryminogenną naturą prohibicji narkotykowej i zinstytucjonalizowanych wojen, kierunek muzyczny utworu może sprawić, że z łatwością popłynie w najciemniejsze głębiny post metalu.
Otwieranie nowej płyty powolną ręką i wersami takimi jak „Och, czy na ich duszy jest mroczny cień / Krew kapie z ich rąk, tak / Och, diabły pracują w tym żywym piekle” stawia Eamonna w dobrej pozycji, by stać się enfant terrible ciężkiego blues rocka. To po prostu jego sposób na głaskanie facetów od marketingu i „najlepszych praktyk” w branży: „Nie chcę głupich sportów ze smyczkami, chcę, żeby moja muzyka odzwierciedlała życie” – wyjaśnia gitarzysta. „A w naszym życiu – na tym świecie – zaczynasz powoli i idziesz. Kiedy świadomość krzepnie i świadomość rośnie, przyspieszasz to, ostatecznie pracując na swojej drodze do szczęścia. Niezależnie od tego, czy dopiero się urodziłeś, czy właśnie obudziłeś się rano, tak właśnie jest!”
Swoją nową płytą Eamonn McCormack , która ma się ukazać na całym świecie 3 lutego 2023 roku i jest już gotowa do zamówienia w przedsprzedaży , Eamonn wprowadza słuchacza w doładowany, ciężki rockowy obraz życia podróżującego artysty blues-rockowego. Wszystko w Eamonn McCormack jest ze sobą powiązane: miejsca, które widział, ludzie, których spotykał i z którymi grał, kilometry, które pokonał, oraz doświadczenie, które wielokrotnie wnosił do domu, do przyjaciół i rodziny.
Rezultatem jest album, który sprawia wrażenie garści bogatej, żyznej ziemi, złożonej z tego, co najlepsze na tej planecie. Nie możesz się na to narazić bez ubrudzenia, w zależności od własnej definicji brudu: blues na ósmym albumie Eamonna McCormacka z pewnością nie jest czysty.
Ani rock, ani indie folk, którym rzuca się w nie Eamonn. W każdym razie, jak to możliwe – zostać znalezionym, przeniesionym i ukształtowanym daleko od utartych szlaków, które zbyt wielu przestrzegających norm, standaryzujących naśladowców już wybrukowało i wyczyściło? Ta ciepła, zakurzona płyta nie ma być postrzegana jako pocztówka bluesowego turysty, ale jako wspomnienie podróżnika pod wieloma względami, prawdziwego odkrywcy.
Historie, które Eamonn przywiózł do domu przez lata, są opowiadane w przyziemny sposób, przeplatane brudnym błotem delta bluesa, bujnym południowoamerykańskim rockiem, celtyckim irlandzkim duchem, funkiem nasyconym Hendrixem, a nawet eklektycznymi warstwami. spokojnej, postmetalowej atmosfery, kiedy czas odpuścić.
Blues Eamonna jest znany z tego, że nie przeprasza za sranie na konwencje i nie jęczy tak często, jak wydaje się, że blues powinien to robić, do diabła, nie! Zamiast tego warczy zgrzytając zębami jak Clint Eastwood, wskazując gruboskórnymi palcami na gówno, które nigdy nie zawodzi w wkurzaniu człowieka. Czy to skorumpowany biznes z bronią, od broni masowego rażenia po broń w rękach nastolatków na ulicach i dzieci-żołnierzy ( Żywe piekło ), czy też nieznośny strach przed ludzkością, która unicestwi się za naciśnięciem guzika ( Anioł miłości ).
W Liście do mojego Syna siada, aby ostrzec chłopca przed pokusą chciwości, braku szacunku i nienawiści. Zamiast tego zachęca syna, by popełniał błędy, ale uczył się na nich, niwelując wszelkie potencjalne problemy spowodowane hojnością i bezwarunkową miłością. Jaskrawo kontrastująca historia Geronimo dotyczy trudnej sytuacji rdzennych plemion Apaczów, ilustrując, dlaczego ich pełni pasji rodzice nie mogli skierować wystarczającej liczby takich listów do dzieci.
Na drugim końcu spektrum radość życia pełnią życia pojawia się na parkiecie w tanecznych butach Rock’n’Roll Boogie Shoes , podczas gdy funkowa porcja autoironii daje wgląd w humorystyczną stronę Eamonna i jego smartfona uzależnienie od Social Media Blues . Eamonn i jego młody dział rytmiczny byli wielokrotnie nazywani współczesnym trio , a takie piosenki – wraz z ekstatyczną obecnością na scenie – mogą równie dobrze być powodem, dla którego jest to prawdą dla milionów ludzi, którzy odwiedzali ich wybuchowe koncerty , jednocząc pod jednym dachem hardrockowych motocyklistów, fanów bluesa i fanatyków folku.
I pomimo całej sławy, jaką zdobył, przebijając bluesowe listy przebojów: Eamonn McCormack nigdy nie uzna się za zbyt dobrego, by uklęknąć z podziwem i pozdrawiać ludzi, których bezwarunkowo podziwia za ich życiową pracę. Jego Czapki z głów dla Lemmy’ego i Lady Lindy , oda do wielkiej lotniczki i pionierki Amelii Earhart, to tylko dwa z surowych okrzyków, które uwielbia robić jako wyrazy szacunku lub wdzięczności.
Eamonn McCormack w trasie:
Styczeń
20 – Hardenberg – Louis’s Blues Tavern (koncert solowy) NL
21 – Dinteloord – De Boonefooi (koncert solowy) NL
22 – Spijkenisse – Murry’s Music Club (koncert solowy) NL
Luty
24 – Amsterdam – do potwierdzenia NL
25 – Aalten – Tico Tico NL
26 – Weert – De Bosuil NL
Marsz
02 – Eppstein – Wunderbar Weith Welt D
03 – Kolonia – Yard Club D
04 – Offenbach / Frankfurt – KjK D
11 – Hengelo – Metropool NL
12 – Drachten – Induna NL
16 – Straubing – Raven Music Club D
17 – Freudenburg – Ducsaal Musik Club D
18 – Fürth – Kofferfabrik D
24 — Hanower — do potwierdzenia D
25 – Berlin – do potwierdzenia D
28 – Brema – Meisenfrei D – BILETY
30 – Lubeka – Kawiarnia Jeźdźców D
Kwiecień
1 – Göteborg – KoM Musik Club SE
13 – Lublana – Prulcek Club SL
14 – Zagrzeb – Booze & Blues Club HA
15 – Udine – do potwierdzenia IT
16 – Strasburg – do potwierdzenia F
19 – Verviers – Duch B
21 – Oberhausen – Festiwal D
27 – Wiedeń – Reigen Club A
28 – Bratysława – Muzeum Obchodu SLK
29 – Budapeszt – Musikum H
30 – Brno Czechy – Jazz & Blues Club tbc CZ
Móc
6 – Apeldoorn – Blues Cafe NL
Czerwiec
10 – Dinxperlo – Koncert charytatywny NL
Wrzesień
22 – Drezno – Tante Ju D
23 – Praga – Jazzdock, do potwierdzenia CZ
Przedsprzedaż albumu
https://li.sten.to/tkokxbeg
O Eamonnie McCormacku
Eamonn McCormack urodził się w centrum Dublina, stolicy Irlandii, i wychował na północnych przedmieściach. Zaczął grać na gitarze akustycznej w wieku sześciu lat. Zainspirowany akustycznym występem swojego szkolnego kolegi Gerry’ego Leonarda (David Bowie, Suzanne Vega), jego najwcześniejszymi wpływami byli Slade, Cat Stevens, Neil Young i Rory Gallagher. W wieku dwunastu lat śpiewał przy akompaniamencie gitary i występował na kościelnych mszach ludowych.
Wkrótce, uznając muzykę kościelną za nieco ograniczającą, młody nastolatek kupił swoją pierwszą gitarę elektryczną (Guild Starfire), przeszedł na gitarę prowadzącą i dołączył do lokalnego zespołu grającego covery w garażu, zanim zagrał swój pierwszy płatny koncert. Do tej pory wpływy rozszerzyły się na Jimiego Hendrixa, Erica Claptona, Thin Lizzy i holenderską grupę Focus. W wieku szesnastu lat Eamonn występował na żywo w irlandzkim programie radiowym. Mniej więcej w tym czasie wygrał także ważny konkurs w szkole średniej, wykonując własny materiał.
Po krótkim pobycie w różnych zespołach w całej Irlandii, Eamonn udał się do USA, gdzie intensywnie występował. Dołączył do zespołu w Kalifornii, który był odgałęzieniem Canned Heat – a JJ Cale pojawił się kiedyś, żeby z nimi pograć. Tam poszerzył swoje muzyczne horyzonty, zdobył niezbędne doświadczenie sceniczne i zaabsorbował świeżą amerykańską muzykę i wpływy kulturowe. Wszystko to ładnie łączyło się z jego silnym irlandzkim dziedzictwem.
Po powrocie do Irlandii po czterech latach podróży i występów w Stanach Zjednoczonych, unikalny styl i brzmienie Eamonna już zaczęły się ujawniać, odróżniając go od zwykłego blues rocka w tamtym czasie. Konsekwentnie ugruntował tę sygnaturę, poddając ją próbie podczas serii występów na żywo pod pseudonimem Samuel Eddy , ugruntowując swoją pozycję w całej Europie. Samuel Eddy i jego zespół zostali nagrodzeni za swoje wysiłki, ponieważ zdobyli reputację ulubieńców głównych europejskich festiwali muzycznych.
Eamonn aka Samuel Eddy podpisał kontrakt z Universe Productions/Virgin Records , a później SPV Records na całym świecie. Trzy docenione przez krytyków albumy studyjne, które sprzedały się fenomenalnie dobrze, potwierdziły, że z Irlandii wyłania się ekscytujący, młody, obiecujący gitarzysta światowej klasy.
W ciągu następnych dwóch dekad młody Eamonn grał, koncertował i nagrywał z wieloma jego najwcześniejszymi inspiracjami gitarowymi, takimi jak Rory Gallagher , Johnny Winter , Jan Akkerman (ex. Focus ), Pat Travers , George Thorogood & The Destroyers , Walter Trout , Brian „Robbo” Robertson ( Thin Lizzy , Motörhead ) i Nils Lofgren . Kolejnym punktem kulminacyjnym tego okresu był niezapomniany występ Eamonna i jego zespołu na Parkpop Festival w Holandii dla około półmilionowej publiczności, dzieląc rachunek z Robertem Plantem i nie tylko. Eamonn miał także okazję zagrać w prestiżowym WDR Rockpalast w Niemczech na afiszu z Lynyrd Skynyrd & The Band , który był transmitowany w telewizji i całej Europie.
We własnej wytwórni Eamonn postanowił wydać najlepszy album, składający się głównie ze zremasterowanych utworów Samuela Eddy’ego i ośmiu nowszych, niepublikowanych utworów opracowanych w Dublinie przez Paula Thomasa ( U2 , Phil Lynott ). otwarcie pokazu legendarnego ZZ Top w Amsterdamie. W tym czasie zdecydował się również porzucić swój stary pseudonim sceniczny i powrócić do swojego prawdziwego imienia Eamonn McCormack . Jego najlepszy album Kindred Spirits , zawierający starsze utwory ze specjalnymi gośćmi Rorym Gallagherem , Janem Akkermanem , Hermanem Broodem i Keithem Donaldem , zdobył wielkie uznanie.
Po sukcesie Kindred Spirits , Eamonn postanowił zrobić sobie przerwę w trasie, podróżować po świecie, napisać nowy materiał i jamować z różnymi artystami w USA, Meksyku i Hong Kongu przed powrotem do studia – tym razem w Niemczech – do nagrać swój piąty album Heal My Faith dla In-Akustik. Album został bardzo dobrze przyjęty i sprawił, że wrócił na trasę jako pełnoetatowy artysta nagrywający / koncertujący.
Następnie Eamonn wydał podwójny album nagrany i wyprodukowany w Wielkiej Brytanii przez nominowanego do nagrody Grammy producenta Chrisa Tsangaridesa ( Black Sabbath , Thin Lizzy ). Jego zespół składał się teraz z Jonathana Noyce’a ( Jethro Tull , Gary Moore ) na basie i Darrina Mooneya ( Gary Moore , Primal Scream ) na perkusji. Album Like There’s No Tomorrow dosłownie zebrał pięć gwiazdek we wszystkich dziedzinach: jedna płyta pełna muzyki elektrycznej, a druga akustyczna, po raz kolejny udowodnił talent Eamonna jako kompetentnego akustycznego pisarza i wykonawcy oraz zaprezentował inne umiejętności gry na harmonijce ustnej i mandolinie.
Potem nastąpiły kolejne trasy koncertowe i oszałamiające występy na festiwalach, co doprowadziło do pojawienia się nowego kierownictwa i nowej wytwórni. Co więcej, Eamonn został ponownie zaproszony do występu na WDR Rockpalast w Niemczech, tym razem u boku Kenny’ego Wayne’a Shepherda . Po tym wybuchowym koncercie Eamonn i jego młody zespół udali się prosto do studia wraz z niemiecką gwiazdą-producentem Arne Wiegandem i nagrali swój siódmy album Storyteller z jedenastoma wszechstronnymi oryginalnymi utworami, z udziałem Edgara Karga na gitarze basowej i Maxa Jung-Poppe na perkusji .
Storyteller został wydany w Europie i Wielkiej Brytanii w maju 2020 roku, gdzie osiągnął pierwsze miejsce na listach przebojów bluesowych w ponad pół tuzinie krajów . Późniejsze wydanie w Stanach Zjednoczonych nastąpiło w 2021 roku i spotkało się z wielkim odzewem.
Co dalej? W czerwcu 2022 roku został nagrany nowy album zatytułowany Eamonn McCormack , który ukaże się 3 lutego 2023 roku .
Eamonn McCormack online:
https://eamonnmccormack.net/
Spotify
https://www.instagram.com/officialeamonnmccormack/
https://www.youtube.com/channel/UCj1BVfe4kRlFHPOCsYplKbA/videos
https://www.facebook.com/EamonnMcCormackMusic/
https://twitter.com/emccormackmusic