Fiński zespół grający progresywnego, melodyjnego rocka z Helsinek , Darkness Is My Canvas, wyda swoją nową EP-kę „White Noise” pod koniec 2023 roku nakładem Inverse Records. Drugi singiel „Drown” z nadchodzącej EP-ki to utwór, którego nie trzeba przedstawiać. Oryginalnie został nagrany przez Bring Me The Horizon .
Zespół komentuje:
„Drown” to piosenka wydana przez Bring Me The Horizon w 2014 roku, która według jednej interpretacji dotyczy ciężkiej depresji. Nasz piosenkarz, Pete , jako nastolatek zmagał się z depresją i uważa, że piosenka jest o tym, jak głęboko można się pogrążyć, jeśli nie ma się wokół siebie zaufanych ludzi. „Drown” był dla nas wzmacniającą piosenką w ciągu ostatnich kilku lat i chcieliśmy stworzyć własną interpretację. Darkness Is My Canvas odzwierciedla w swojej muzyce wiele tematów związanych ze zdrowiem psychicznym. Bring Me The Horizon motywuje również swoje teksty w taki sposób, aby były uniwersalne i możliwe do odniesienia z ich własnej perspektywy. Słuchamy „Drown” od czasu jego wydania w 2014 roku, a później dodaliśmy go do naszej setlisty. W ostatecznej wersji utwór znalazł się na naszej EP-ce bez wahania zarówno ze strony nas, jak i Inverse Records. „Drown” może być dla kogoś tak ważny, że radykalna zmiana klimatu utworu może spowodować wyobcowanie z niego. Wysłuchaliśmy różnych aranżacji utworu „Drown” w wykonaniu BMTH i wybraliśmy partie najbardziej pasujące do naszych instrumentów. Panu chciał dodać piosence klimat grunge z lat 90. Wokale Pete’a wahają się od delikatnego barytonu do krzyku. Naprawdę podoba nam się efekt końcowy – udało nam się uzyskać mocną interpretację od Pete’a. Mikko Kaakkuriniemi wykonał świetną robotę na perkusji (co nie było niespodzianką), a Panu bez problemu grał na basie, gitarach i śpiewał w chórkach.
POSŁUCHAJ Drowna w serwisach streamingowych: https://push.fm/fl/bmth-drown-cover
BIOGRAFIA:
Darkness Is My Canvas (DIMC) powstał w Helsinkach w 2017 roku. Zespół gra melodyjnego rocka połączonego z elementami progresywnymi, stylistycznie inspirowany takimi zespołami jak Muse , Queen , Pink Floyd , Leprous , a okazjonalnie także Porcupine Tree i My Chemical Romance . Ich chwytliwe melodie mają wiele muzycznych haczyków, a zespół lubi rzucać podkręconymi piłkami w publiczność, zmieniając czas i styl w trakcie utworu – i robią to całkowicie celowo. Pomysłowe brzmienie DIMC wypływa z bogatej w melodie gry na gitarze Panu i głosu Pete’a , który według niektórych brzmi jak młody David Bowie .
Wszystkie piosenki DIMC pochodzą z umysłu i pióra Pete’a i Panu, którzy są także „ojcami założycielami” zespołu. Poza perkusją grają również na wszystkich innych instrumentach w studiu, którym ufają niektórzy z najlepszych perkusistów w Finlandii. Masteringiem zajmuje się nikt inny jak zdobywca nagrody Grammy, Nicolas Fournier (LA), który miał w swoich rękach wiele nagrań wielu idoli zespołu (Muse, Linkin Park , Adam Lambert itp.).
DIMC powstał na bazie tego, co zostało z poprzedniego zespołu złożonego z multiinstrumentalisty Panu i głównego wokalisty/gitarzysty Pete’a. Nazywał się May:Day i reprezentował coś w rodzaju połączenia fińskiego rocka progresywnego z lat 70. i bardziej współczesnej fińskiej muzyki rockowej. Jeśli ktoś będzie chciał posłuchać ich płyty „I”, znajdzie ją przeszukując internet, bo nie została oficjalnie wydana. DIMC musiało odróżnić się od poprzedniego zespołu, ponieważ zmienili język z fińskiego na angielski, a ich styl stał się bardziej zniuansowany.
Do tej pory DIMC wydało jedną EP-kę „Monsters” i jeden singiel „The Game”. Ich utwory zostały całkiem nieźle pobrane z serwisów streamingowych, takich jak Spotify, w których licznik osiągnął w marcu 20 000.
POSŁUCHAJ pierwszego singla Fade Into The White Noise w serwisach streamingowych: https://push.fm/fl/dimc-fade