Nowa prokurator Gabriela Seredyńska dostaje swoją pierwszą sprawę od razu po przeprowadzce do Warszawy. W pobliżu cmentarza znaleziono zwłoki z mocno pokaleczoną twarzą. Na miejscu zbrodni pierwszy zjawił się komisarz Aleksanderski. Znalazł tam kartkę z wierszem nieznanego autora, który jest jedyną poszlaką w kierunku rozwiązania morderstwa.
Borkowski nie skupia się wyłącznie na jednej ofierze – w ciągu trwania fabuły powieści pojawia się w niej więcej trupów. Dla warszawskiej załogi, która przejęła tę sprawę, jest to niecodzienna sytuacja, ponieważ obrażenia zadawane po śmierci kojarzą się z praktykami magicznymi.
Prokurator Seredyńska jak i komisarz Aleksanderski zdają sobie sprawę, że mają do czynienia z naprawdę groźnym przestępcą, który depcze im po piętach. To on obserwuje ich działania z bardzo bliskiego zasięgu. I choć oni mają go na wyciągnięcie ręki, morderca sprytnie się przed nimi ukrywa. Każde zbliżenie do rozwiązania sprawy wiąże się niestety z tragicznymi konsekwencjami. Jacykolwiek świadkowie, którzy mogą wnieść odrobinę wiedzy na temat mordercy, giną.
Przyznam, że z jakiegoś niewiadomego powodu pomyliłem części serii jeśli chodzi o kolejność czytania. Najpierw zacząłem od drugiej – „Śmierć nie ucieknie”, gdzie niestety zaspojlerowałem sobie samemu jeden z ważnych wątków części rozpoczynającej serię – „Rytuał łowcy”. To też mi pokazało jak różne są te historie. Choć pisane podobnym językiem, miałem wrażenie, że czytam całkowicie odrębną historię. Jestem pod wrażeniem pomysłów na fabułę Przemysława Borkowskiego. Powieści te czyta się niemal jednym tchem. Są wciągające, co nie jest to już takie proste, gdy na rynku literackim pojawiają się co rusz nowi autorzy z gatunku kryminału.
Przemysław Borkowski urodzony w 1973 roku w Olsztynie. Absolwent filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1995 roku jest jednym z członków i współautorem tekstów Kabaretu Moralnego Niepokoju. Oprócz tego tworzył dotąd dla portalu Onet.pl, dziennika „Metropol”, miesięcznika „Kariera” oraz „Przekroju”. Jego wiersze i opowiadania były publikowane na łamach „Frondy”, „Odry” i „Twórczości”. Autor kilku powieści i zbioru opowiadań.
Przede wszystkim jednak jest autorem znakomicie przyjętej trylogii kryminalnej o psychologu Zygmuncie Rozłuckim („Zakładnik”, „Niedobry pasterz”, „Widowisko”).