Gregory Maguire w swojej powieści Wicked. Życie i czasy Złej Czarownicy z Zachodu dokonuje fascynującej dekonstrukcji klasycznej baśni L. Franka Bauma, oferując czytelnikom zupełnie nowe spojrzenie na legendarną antagonistkę – Elfabę. To opowieść, która zmienia perspektywę i każe zadać fundamentalne pytania o naturę dobra i zła.
Maguire tworzy świat pełen społecznych i politycznych napięć, w którym baśniowe motywy splatają się z tematami filozoficznymi i psychologicznymi. Oz nie jest tu już kolorową krainą rodem z klasycznego musicalu, ale miejscem, gdzie zwierzęta walczą o prawa obywatelskie, a Manczkinowie dążą do awansu społecznego. W tej rzeczywistości Elfaba, obdarzona zieloną skórą i błyskotliwym umysłem, dorasta jako outsiderka. Autor przeprowadza nas przez całe jej życie – od dzieciństwa, przez burzliwe lata nauki, aż po dorosłość, w której zostaje okrzyknięta Złą Czarownicą.
Powieść zachwyca rozbudowaną narracją, ale i zaskakuje swoją mroczniejszą tonacją. To nie jest historia opowiedziana w sposób łagodny i baśniowy. Maguire sięga po brutalne, a momentami wręcz szokujące obrazy, nie stroniąc od tematów polityki, religii, a nawet seksualności. Mimo to książka wciąga, budując niezwykle bogaty świat, w którym magia przenika się z nauką, a mechanizmy władzy i społeczne konwenanse nieustannie wpływają na losy bohaterów.
Co ciekawe, choć to właśnie ta powieść zainspirowała Stephena Schwartza do stworzenia musicalowego fenomenu Wicked, różnice między książką a sceniczną adaptacją są znaczące, ale o tym więcej w przyszłym tygodniu w osobnym artykule 😉
Wicked. Życie i czasy Złej Czarownicy z Zachodu to lektura obowiązkowa dla tych, którzy lubią literaturę ambitną i prowokującą do myślenia. To także świetny przykład tego, jak reinterpretacja znanej historii może wzbogacić jej mitologię, nadając nowy wymiar postaciom, które wydawały się już dobrze znane. Maguire udowadnia, że każda opowieść ma więcej niż jedną stronę – a to, co uważamy za „złe”, może być jedynie kwestią punktu widzenia.
