„Byliśmy naprawdę zespołem bluesowym. Chociaż graliśmy go z prędkością tysiąca mil na godzinę, był rozpoznawalny jako blues – przynajmniej dla nas; prawdopodobnie nie było to dla nikogo innego”. Lemmy nie mógł mieć więcej racji i jednocześnie więcej się mylić, kiedy w swojej autobiografii wspominał wczesne lata Motörhead. Pan Kilmister ma fanów i wielbicieli na scenie bluesowej; zawsze miał.
Irlandzka maszyna bluesowa Eamonn McCormack kocha Lemmy’ego zarówno za ostry śpiew, prostolinijność, jakim był, jak i radykalne nowe drogi, które on i Motörhead utorowali dla przyszłego blues rocka. McCormack, który przez całe życie koncertował, grał i nagrywał z legendami, teraz podkreśla to raz na zawsze, oddając cześć Lemmy’emu. Nowy singiel wideo jest świadectwem bicia wielkiego motorowego serca w tej skrzyni bluesa. „Grudzień jest tuż za rogiem” — wyjaśnia McCormack — „miesiąc, w którym Bóg dał nam Lemmy’ego i – niestety – miesiąc, w którym go nam zabrał. I czy nie jest to również miesiąc, który sprawia, że bardziej patrzymy w głąb siebie, myśląc o przyjaciołach i rodzinie oraz o ludziach, którzy nigdy się nie dowiedzą, jak bardzo jesteśmy wdzięczni za to, co zrobili? Lemmy był i pozostanie najbardziej autentycznym hardrockowcem wszechczasów. Ten człowiek zrewolucjonizował bluesa, rocka i metal – a wszystko to przez 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu. Nie ma mowy, żebym kiedykolwiek wyjechał bez naprawienia tego rekordu: był mężczyzną, bluesmanem i rockmanem. Pozdrawiam z bluesowej strony!”
W związku z tym wideo jest zabawnym, żartobliwym listem miłosnym do Lemmy’ego i Motörhead, które dotykają bluesa, bawiąc się odniesieniami, jednocześnie przesuwając granice blues rocka w kierunku podnoszącego na duchu, mocno porywającego brzmienia w duchu i jako hołd do wysokoenergetycznej sygnatury Motörhead. Ciekawostka dla fanów: Irlandzki maniak gitary sześciostrunowej nagrał Hats off to Lemmy, wystrzeliwując swoją gitarę przez starego Marshalla 4×12 – który był już ciągnięty przez byłego gitarzystę Motörhead, Briana „Robbo” Robertsona, na pełną trasę koncertową z Eamonnem.
Singiel ukaże się 9 grudnia na wszystkich platformach i jest już dostępny jako teledysk na YouTube.
O Eamonnie McCormacku
Eamonn McCormack urodził się w centrum Dublina, stolicy Irlandii, i wychował na północnych przedmieściach. Zaczął grać na gitarze akustycznej w wieku sześciu lat. Zainspirowany akustycznym występem swojego szkolnego kolegi Gerry’ego Leonarda (David Bowie, Suzanne Vega), jego najwcześniejszymi wpływami byli Slade, Cat Stevens, Neil Young i Rory Gallagher. W wieku dwunastu lat śpiewał przy akompaniamencie gitary i występował na kościelnych mszach ludowych.
Wkrótce, uznając muzykę kościelną za nieco ograniczającą, młody nastolatek kupił swoją pierwszą gitarę elektryczną (Guild Starfire), przeszedł na gitarę prowadzącą i dołączył do lokalnego zespołu grającego covery w garażu, zanim zagrał swój pierwszy płatny koncert. Do tej pory wpływy rozszerzyły się na Jimiego Hendrixa, Erica Claptona, Thin Lizzy i holenderską grupę Focus. W wieku szesnastu lat Eamonn występował na żywo w irlandzkim programie radiowym. Mniej więcej w tym czasie wygrał także ważny konkurs w szkole średniej, wykonując własny materiał.
Po krótkim pobycie w różnych zespołach w całej Irlandii, Eamonn udał się do USA, gdzie intensywnie występował. Dołączył do zespołu w Kalifornii, który był odgałęzieniem Canned Heat – a JJ Cale pojawił się kiedyś, żeby z nimi pograć. Tam poszerzył swoje muzyczne horyzonty, zdobył niezbędne doświadczenie sceniczne i zaabsorbował świeżą amerykańską muzykę i wpływy kulturowe. Wszystko to ładnie łączyło się z jego silnym irlandzkim dziedzictwem.
Po powrocie do Irlandii po czterech latach podróży i występów w Stanach Zjednoczonych, unikalny styl i brzmienie Eamonna już zaczęły się ujawniać, odróżniając go od zwykłego blues rocka w tamtym czasie. Konsekwentnie ugruntował tę sygnaturę, poddając ją próbie podczas serii występów na żywo pod pseudonimem Samuel Eddy , ugruntowując swoją pozycję w całej Europie. Samuel Eddy i jego zespół zostali nagrodzeni za swoje wysiłki, ponieważ zdobyli reputację ulubieńców głównych europejskich festiwali muzycznych.
Eamonn aka Samuel Eddy podpisał kontrakt z Universe Productions/Virgin Records , a później SPV Records na całym świecie. Trzy docenione przez krytyków albumy studyjne, które sprzedały się fenomenalnie dobrze, potwierdziły, że z Irlandii wyłania się ekscytujący, młody, obiecujący gitarzysta światowej klasy.
W ciągu następnych dwóch dekad młody Eamonn grał, koncertował i nagrywał z wieloma jego najwcześniejszymi inspiracjami gitarowymi, takimi jak Rory Gallagher , Johnny Winter , Jan Akkerman (ex. Focus ), Pat Travers , George Thorogood & The Destroyers , Walter Trout , Brian „Robbo” Robertson ( Thin Lizzy , Motöread ) i Nils Lofgren . Kolejnym punktem kulminacyjnym tego okresu był niezapomniany występ Eamonna i jego zespołu na Parkpop Festival w Holandii dla około półmilionowej publiczności, dzieląc rachunek z Robertem Plantem i nie tylko. Eamonn miał także okazję zagrać w prestiżowym WDR Rockpalast w Niemczech na afiszu z Lynyrd Skynyrd & The Band , który był transmitowany w telewizji i całej Europie.
We własnej wytwórni Eamonn postanowił wydać najlepszy album, składający się głównie ze zremasterowanych utworów Samuela Eddy’ego i ośmiu nowszych, niepublikowanych utworów opracowanych w Dublinie przez Paula Thomasa ( U2 , Phil Lynott ). otwarcie pokazu legendarnego ZZ Top w Amsterdamie. W tym czasie zdecydował się również porzucić swój stary pseudonim sceniczny i powrócić do swojego prawdziwego imienia Eamonn McCormack . Jego najlepszy album Kindred Spirits , zawierający starsze utwory ze specjalnymi gośćmi Rorym Gallagherem , Janem Akkermanem , Hermanem Broodem i Keithem Donaldem , zdobył wielkie uznanie.
Po sukcesie Kindred Spirits , Eamonn postanowił zrobić sobie przerwę w trasie, podróżować po świecie, napisać nowy materiał i jamować z różnymi artystami w USA, Meksyku i Hong Kongu przed powrotem do studia – tym razem w Niemczech – do nagrać swój piąty album Heal My Faith dla In-Akustik. Album został bardzo dobrze przyjęty i sprawił, że wrócił na trasę jako pełnoetatowy artysta nagrywający / koncertujący.
Następnie Eamonn wydał podwójny album nagrany i wyprodukowany w Wielkiej Brytanii przez nominowanego do nagrody Grammy producenta Chrisa Tsangaridesa ( Black Sabbath , Thin Lizzy ). Jego zespół składał się teraz z Jonathana Noyce’a ( Jethro Tull , Gary Moore ) na basie i Darrina Mooneya ( Gary Moore , Primal Scream ) na perkusji. Album Like There’s No Tomorrow dosłownie zebrał pięć gwiazdek we wszystkich dziedzinach: jedna płyta pełna muzyki elektrycznej, a druga akustyczna, po raz kolejny udowodnił talent Eamonna jako kompetentnego akustycznego pisarza i wykonawcy oraz zaprezentował inne umiejętności gry na harmonijce ustnej i mandolinie.
Potem nastąpiły kolejne trasy koncertowe i oszałamiające występy na festiwalach, co doprowadziło do pojawienia się nowego kierownictwa i nowej wytwórni. Co więcej, Eamonn został ponownie zaproszony do występu na WDR Rockpalast w Niemczech, tym razem u boku Kenny’ego Wayne’a Shepherda . Po tym wybuchowym koncercie Eamonn i jego młody zespół udali się prosto do studia wraz z niemiecką gwiazdą-producentem Arne Wiegandem i nagrali swój siódmy album Storyteller z jedenastoma wszechstronnymi oryginalnymi utworami, z udziałem Edgara Karga na gitarze basowej i Maxa Jung-Poppe na perkusji .
Storyteller został wydany w Europie i Wielkiej Brytanii w maju 2020 roku, gdzie osiągnął pierwsze miejsce na listach przebojów bluesowych w ponad pół tuzinie krajów . Późniejsze wydanie w Stanach Zjednoczonych nastąpiło w 2021 roku i spotkało się z wielkim odzewem.
Co dalej? W czerwcu 2022 roku został nagrany nowy album zatytułowany Eamonn McCormack , który ukaże się 3 lutego 2023 roku .
Eamonn McCormack online:
https://eamonnmccormack.net/
Spotify
https://www.instagram.com/officialeamonnmccormack/
https://www.youtube.com/channel/UCj1BVfe4kRlFHPOCsYplKbA/videos
https://www.facebook.com/EamonnMcCormackMusic/
https://twitter.com/emccormackmusic