Dioniza Remańska wkracza po raz drugi by rozwiązać trudne sprawy.
Akcja tym razem dzieje się w górskiej wsi – Świercznicy. W tej miejscowości znaleziono ciało Wioletty Kamińskiej, która została zgwałcona oraz zamordowana, a sprawca nie został jeszcze odnaleziony. Fabuła ma miejsce w listopadzie, więc zdecydowanie nie jest to czas na urlop, tym bardziej nie w tak nieatrakcyjnej miejscowości. Zatem, jaki powód narzuciła sobie kobieta, aby dotrzeć do Świercznicy?
Diona (bo tak bohaterka serii skraca swoje imię) wyrusza w podróż do Świercznicy, po tym, gdy dostanie propozycje od obecnego komendanta na zastępstwie – Marcina Lipskiego, by zająć się sprawą zabójstwa i gwałtu we wsi. Szukając pomysłu na siebie pracując na strzelnicy oraz mając w planach otwarcie biura detektywistycznego, Diona nie może odpuścić takiej okazji, tym bardziej jako była policjantka. Jednak nie będzie pracować sama i partnerować jej będzie aspirant Jemina Dorycka.
Kobiety węsząc wśród mieszkańców, nie mogą zdradzić swoich prawdziwych pobudek, dla których pojawiły się w Świercznicy – udają zatem studentki, które akurat przypadkiem, badają sprawę Wioletty Kamińskiej. Im więcej osób zostaje przepytywanych, tym większy powstaje chaos. Nie wiadomo komu wierzyć a komu nie. Autorka sprytnie wodzi czytelnika za nos podstawiając mu kolejnych bohaterów wsi, którzy mogą być sprawcami tragedii.
Druga część z Dionizą Remańską bardziej spodobała mi się od pierwszej, a głównym tego powodem jest to, że we Wiosce Kłamców dość szybko domyśliłem się finału powieści.
Po za tym, fabuła „Więzów Krwi” jest dużo bardziej wciągająca, zadbano lepiej o detale, dzieje się więcej rzeczy, czeka się z niecierpliwieniem na dowiedzenie się prawdy.
Dodatkowym plusem jest to, że główny wątek znacząco się różni, jest ciekawszy i bardziej dokładny, a Hanna Greń otwiera powoli swoje skrzydła w tej części.