KING TUFF “SMALLTOWN STARDUST”
“Smalltown Stardust” ukazał się w styczniu nakładem wytwórni Sub Pop.
„Smalltown Stardust” to “album o miłości, naturze i młodości”, wyjaśnia Thomas. To uduchowiona, czuła i ostatecznie radosna płyta, która może być szokiem dla tych, którzy znają tylko pobieżnie katalog artysty. „Na Smalltown Stardust” Thomas zabiera nas w podróż do miejsca, gdzie przeszłość zderza się z teraźniejszością, gdzie może być marzycielem zakochanym we wszystkim, co widzi.
|
|
|
KIMBRA “A RECKONING”
”A Reckoning” to refleksyjny album, na którym poprzez oczy archetypicznej Matki, uchwycone zostały makro rozważania dotyczące środowiska, rasy, feminizmu, zdrowia i patriarchatu, które wpływają na otaczający nas świat. Ale sercem płyty jest wojna z mikro refleksjami, z którymi Kimbra mierzy się wewnętrznie. To najbardziej autonomiczna i konfesyjna, surowa płyta, na której odnajdziemy wpływy ze współczesnych filmowych ścieżek dźwiękowych po elektroniczne i industrialne światy. Prace nad albumem rozpoczęły się w 2018 roku, podczas trasy koncertowej Kimbry z koproducentem Ryanem Lottem z zespołu Son Lux. |
|
|
THE WAEVE “THE WAEVE”
Debiutancki album duetu The WAEVE ( Grahama Coxona i Rose Elinor Dougall) ukazał się w lutym nakładem Transgressive Records.Wyprodukowany przez The WAEVE i Jamesa Forda (Arctic Monkeys, Florence & The Machine, Foals, HAIM) i zarejestrowany w Londynie na początku tego roku, „The WAEVE” to kolekcja 10 autorskich utworów Grahama Coxona i Rose Elinor Dougall. Połączenie sił twórczych w The WAEVE dało duetowi możliwość wyjścia poza swoje instrumentalne strefy komfortu. W wielu utworach Graham gra na saksofonie, jednym z pierwszych instrumentów, na których grał jako młody muzyk w latach 80-tych. Rose gra na fortepianie i syntezatorze modularnym ARP 2000. Ciężka aura panująca na „The WAEVE” przywodzi na myśl burzliwy folk-rock Sandy’ego Denny’ego czy Johna & Beverly Martyn, podczas gdy utwory takie jak „Kill Me Again” i „Over and Over” przypominają rocka lat 70-tych Kevina Ayersa czy Van der Graaf Generator, miejscami wręcz industrialnego. |
|
|
dEUS “How To Replace It”
Deus nigdy tak naprawdę nie miał filozofii. Nigdy nie chcieli jej mieć. A jednak pozostali wierni pewnym zasadom przewodnim. “Nie chcesz się powtarzać, ale mieć swój styl. Chcesz próbować nowych rzeczy i po prostu reagować na to, co w danym momencie wydaje się świeże” – mówi Tom Barman, lider kultowych belgijskich art-rockowców. Tak też jest z “How To Replace It”, ich ósmym studyjnym albumem i pierwszym od dziesięciu lat; charakterystycznym i pomysłowym, melodyjnym, a jednocześnie oderwanym od rzeczywistości. “Podoba mi się jego otwartość”, mówi Barman. Podążając za lirycznymi wskazówkami można dojść do wniosku, że “to” dotyczy romansu i starzenia się; mrużąc nieco oczy, można dojść do wniosku, że opisywaną chorobą jest nowoczesność. Tak czy inaczej, podsycanie intrygi jest zamierzone. W przypadku poprzednich dwóch płyt, jam sessions były długie i zorganizowane – pięć dni w tygodniu, od południa do 18:00 – z piosenkami formowanymi i rozwijanymi w czasie. Ale na potrzeby sesji “How To Replace It”, Barman wstrząsnął sprawami. “Mieliśmy krótkie, wybuchowe dżemy. Bardzo skoncentrowane”, mówi. “A kiedy coś usłyszałem, wycofywałem się z naszymi inżynierami i robiłem ciężki lifting. Tak właśnie powstał ten album”. Płyta ukazała się nakładem wytwórni [PIAS] Recordings Belgium. |
|
|
PHILIP SELWAY “STRANGE DANCE”
Solowy album Philipa Selwaya, „Strange Dance”, na którym gościnnie pojawiła się Hannah Peel, Adrian Utley, Quinta, Marta Salogni, Valentina Magaletti i Laura Moody, ukazała się nakładem Bella Union. Na pierwszym planie tej niezwykłej unii muzycznych osobowości znalazło się 10 piosenek napisanych przez Selwaya w domu na pianinie i gitarze. To bogate dźwiękowe bogactwo zbudowane jest z mieszanki smyczków, instrumentów dętych i syntezatorowych dźwięków. “Skala tego muzycznego krajobrazu była zamierzona, od samego początku” – mówi. “Chciałem, aby pejzaż dźwiękowy był szeroki i wysoki, ale w jakiś sposób owijał się wokół tego intymnego wokalu w jego sercu”. Ten filmowy efekt ma sens, biorąc pod uwagę ostatnie dokonania Selwaya, w tym napisanie partytur dla Rambert Dance Company i ścieżek dźwiękowych do filmów „Let Me Go” i „Carmilla”. Za produkcję albumu odpowiedzialna jest Marta Salogni. |
|
|
FEVER RAY “RADICAL ROMANTICS’Dreijer po raz pierwszy rozpoczął/a pracę nad „Radical Romantics” jesienią 2019 r. w sztokholmskich studiach zbudowanych z bratem i kolegą z The Knife, Olofem Dreijerem. W połowie 2020 r. Olof dołączył do Karin współprodukując i współtworząc otwierający album utwór “What They Call Us”, wydany w zeszłym miesiącu. Piosenki na „Radical Romantic to pierwszy od ośmiu lat wspólnie wyprodukowany i skomponowany materiał rodzeństwa. Inni współproducenci i wykonawcy to między innymi duet Trent Reznor i Atticus Rossa (Nine Inch Nails), portugalski DJ i producent Nídia, Johannes Berglund, Peder Mannerfelt i Pär Grindvik z techno-tanecznego projektu Aasthma oraz wspomniany wcześniej eksperymentalny artysta i producent Vessel. Wieloletni współpracownik, Martin Falck, dołącza do Dreijer w tworzeniu wszechogarniającego wizualnego świata radykalnych romantyków z czasów Fever Ray. Album ukazał się nakładem Rabid Records. |
|
|
|